۱۳۹۰ مرداد ۸, شنبه

آموزش زبان نرم نرمک - 2




1. 
abandon = forsake = desert = quit 
ترک کردن 

2. واکاوی کلمه deal

معامله کردن = deal in 
سر و کار داشتن = deal with 

مثال: 
these merchants deal in silk 
این تاجران ابریشم معامله می کنند 

how to deal with stress
چگونه میشه با استرس سر و کار داشت (سرو کله زد)

3. نکته تو پرانتز:

ابریشم = silk 
بازرگان و تاجر = merchant 

4. نکته جالب:
کلمه before رو همه ما با ترجمه قبل از می شناسیم اما گاها به معنی پیش رو هم کاربرد داره 
به مثال زیر (جمله حفظی!) توجه کنین:

put the evidences before the court 
شواهد رو در مقابل دادگاه بذار 


5. نکته انحرافی:
دادگاه = court
شواهد و مدارک  = evidences 



- دانستن حق همه است ...
با به اشتراک گذاشتن آن این حق را ترویج دهید!


۱۳۹۰ مرداد ۷, جمعه

۱۳۹۰ مرداد ۶, پنجشنبه

طرح آموزش زبان نرم نرمک - 1



1. چند کلمه:
مشتاق = keen = sharp= eager = enthusiasm = zealous 
نکته: zealous به معنای بی نهایت مشتاق است 

2. یک جمله حفظی:
در شرف کاری بودن = to be + about + to something 


مثلا 
I'm about to make a speech 
من در شرف یه سخنرانیم 

3. نکته همینجوری(!):
گاهی برخی اسم ها وقتی بخوایم ازشون فعل بسازیم به صورت make (a) noun ‌ ساخته میشن 

مثال ها:
سخنرانی کردن = make a speech
پیشرفت کردن = make progress
اشتباه کردن = make a mistake
تغییر دادن = make change 
اتد زدن (طرح زدن) = make a sketch 


میتوانید نکات خود را و یا مثال های بیشتری از موضوعات بالا را با ما به اشتراک بگذارید 


- دانستن حق همه است ...
با به اشتراک گذاشتن آن این حق را ترویج دهید!

۱۳۹۰ مرداد ۳, دوشنبه

بی خود که مرد هم قافیه درد نیست ...

« مرد ها فکر می کنند اگر از سیاست 
حرف نزنند مرد ِ مرد نیستند ... »

- چراغ ها را من خاموش می کنم: زویا پیرزاد 


×. مرد برای فرار از دردها و تنهاییش آن را درون خود میریزد، غم باد می گیرد و غرورش اجازه نمیدهد که بشکند، که بگرید، که داد بزند ... آن را در سیاست خالی اش می کند -و چه فکر باطلی!-
انگاری همین طور است ...

۱۳۹۰ تیر ۲۹, چهارشنبه

روزمرگی ها (!؟)


سه شنبه 28 تیرماه 90
من، تنها چهار راه ولی عصر

فرهاد در گوشم ناله می زند:
(غروب سه شنبه خاکستری بود ...)
حال خوشی ندارم انگاری. همینطور که پیاده به سمت انقلاب حرکت می کنم پِلی لیست شجریان رو می زنم. صدای بم ویلنسل ها با زخمه های تار ... چشم در چشم مردمان این شهر راه می افتم. هیچکس انگاری حال خوشی ندارد و این تنها اشتراک من با این همه مردمی است که غریبه اند. آشنایم نیستند انگاری. احساس خفگی می کنم. این طرف و آن طرف را هراسان نگاه می کنم:
آن طرف تر مردی است که پشت تلفن -نمیدانم به که- بلند بلند فحش می دهد طوری که کش های انتهای فحش هایش میان این صدای بم ویلنسل می پیچد. سرم را بر میگردانم مغازه داری دارد از روی شیشه مغازه اش جای دستهای کودکان را پاک می کند و چقدر آسان این کار را می کند!
(ریشه در اعماق اقیانوس دارد شاید ... )
سرم را می دزدم. به پایین نگاه می کنم
(ریشه در اعماق اقیانوس دارد شاید  ... این گیسو پریشان کرده بید وحشی باران)
چقدر مردم شهر غریبه اند ...
(یا نه! دریایی است گویی واژگونه بر فراز شهر، شهر سوگواران)
در این غروب رو به سیاهی به آدم ها نگاه می کنم
نه شوری، نه امیدی و نه انگیزه ای
انگار جسدهای بیجانی اند که در حرکتند! چه تناقض آشکار و چه جمع نقیضینی!
یادم می آید ...
حوادثی در سرم تلو تلو می خورند ...
بوی خون می آید،‌اشک آور،‌باتوم ...
حالم بد می شود میپیچم به دالان اولین مغازه
 essential words for the TOFEL : 5th edition
کتاب را برانداز می کنم، بازش می کنم اولین کلمه idol است
لعنت به این روزگار! چرا درست وقتی که حالت خوب نیست همه چیز می شود نشانه! نشانه هایی که حرف دارند برای گفتن! چرا وقتی کتاب را باز می کنی درست باید صفحه 147 بیاید و چشم من به کلمه idol بخورد آن هم درست زمانی که حوادثی در مغزم دارد تلو تلو می خورد!؟ لعنت به احتمال! گور پدر آمار!
عین دیوانه ها از مغازه بیرون می زنم ...
(هر زمانی که فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر
رنگ این شب های وحشت را
تواند شست از دل یاران!؟)
در میان توده سیاه جمعیت غلت می زنم. سرم پایین است. دلم هوای سیگار دارد انگاری!
(چشم ها و چشمه ها خشکند ...)
اولین دکه می ایستم. می ترسم چشم در چشم دکه دار شوم. نگاهم پایین است
(روشنی ها محو در تاریکی دلتنگ ...)
نگاهم به روزنامه می افتد:
عکس قاضی مرتضوی است
(همچنان که نام ها در ننگ)
دقیق تر می شوم. زیرش درشت نوشته: همه متهمان کهریزک تبرئه شدند
عوق می زنم ولی از دهان بیرون نامده قورتش می دهم
خاطرات عین موریانه مغزم را می خورد
انگاری دیگر سیگار به کار نمی آید که تریاک را به بازدمم پز!
(هر چه پیرامون ما غرق تباهی شد ...)
عجیب که آدمی نیست، آدمی نیست ...
جسدی اطراف دکه نمی بینم که مگر می شود این خبرها را خواند و نفس کشید!؟
(آه باران! ای امید جان بیداران)
لاشه خود را تکان می دهم
جلوی رویم تار شده است. درست نمی بینم
(آه باران! ای امید جان بیداران
بر پلیدی ها که ما عمری است در گرداب آن غرقیم
آیا چیره خواهی شد!؟)
خاطرات سخت و دهشتناک ذره ذره روحم را می بلعد
گونه هایم خیس است، مگر اینجا اشک آور زدند!؟
در تیره و تار پیش رویم آدم ها با تعجب خیره به من رد می شوند

(بر پلیدی ها که ما عمری است در گرداب آن غرقیم
آیا چیره خواهی شد!؟)

در تاکسی را باز می کنم، لاشه ام را می اندازم روی صندلی جلو
ترک آهنگ عوض شده است
(قاصدک! هان! چه خبر آوردی!؟
وز کجا وز که خبر آوردی!؟
...
خوش خبر باشی اما
گرد بام و در من بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
برو آنجا که تو را منتظرند

قاصدک در دل من
همه کورند و کرند

...

ابرهای همه عالم شب و روز
در دلم می گریند ...


راستی میر کجاست!؟


×. هذه شقشقه هدرت ...





۱۳۹۰ تیر ۱۶, پنجشنبه

چقدر احمقانه زیست می کنیم ...


خواب، خوراک
درس، خواب، خوراک
کار، درس، خواب، خوراک
ازدواج، کار، درس، خواب، خوراک
بچه، ازدواج، کار، درس، خواب، خوراک
درس بچه، بچه، ازدواج، کار، درس، خواب، خوراک
کار بچه، درس بچه، بچه، ازدواج، کار، درس، خواب، خوراک
ازدواج بچه، کاربچه، درس بچه، بچه، ازدواج، کار، درس، خواب، خوراک
...
و ناگاه مرگ!


۱۳۹۰ تیر ۱۳, دوشنبه

شب تا به سحر ... من و تو!


نسیم می وزد 
خیال تو می آید 
...


من، تو 
و صدای امواج!


بی صدا
دست در دست
آغوش در آغوش 


و تنم خیس می شود!
خیس خیس! 


...


سحر است 
به ناگاه  
بیدار می شوم 


خیس خیسم 
خیس اشک!


و همچنان تویی که نیستی ... !